Bu nazariyani 1887 yilda shved olimi S.Arrenius yaratgan. Uning mohiyati quyidagilardan iborat:
Eritmasi yoki suyuqlanmasi elektr tokini o’tkazadigan moddalarni elektrolitlar deyiladi.Elektrolitlarga tuzlar, kislotalar, asoslarning suvdagi eritmalari kiradi.
Eritmasi elektr tokini o’tkazmaydigan moddalarni noelektrolitlar deyiladi. Noelektrolitlarga kislorod, oltingugurt, spirt, mochevina kabi moddalarning suvdagi eritmalari kiradi.
Arrenius nazariyasining kamchiligi shundaki, u erituvchi va erigan modda zarrachalarining o’zaro ta’sirlashuvini hisobga olmaydi. Vaholanki, eritmada ionlar erkin holda emas, balki gidratlangan holda bo’ladi.
KA + nH2O = K +(H2O)x + A - (H2O) n-x
Masalan vodorod ioni eritmada gidroksoniy ioni holida bo’lishi aniqlangan.
H+ + H2O = H3O+
NH3 +H2O = [NH4]OH
Akseptor donor gidroksoniy ioni qutbli kovalent bog’lanishli moddalar molekulalaridagi atomlar orasidagi bog’ qutbli suv molekulalari ta’sirida bo’shashadi va dissotsiatsiya ro’y beradi.
HCl (g) + nH2O = H(H 2O) + + Cl(H2O)- n-1
Erituvchining ionlar orasidagi tortishuv kuchini susaytirish xossasiga dielektrik o’tkazuvchanlik deyiladi. Dielektrik shu muhitda zaryadlar orasidagi tortishuv kuchi vakuumdagiga nisbatan necha marta kuchsiz ekanligini ko’rsatadi. Kulon qonuniga binoan e 1 va e 2 zaryadlar orasidagi masofa r bo’lsa, ular orasidagi tortishuv kuchi Q quyidagicha aniqlanadi.
e 1 * e 2
Q = --------
E * r2
E - erituvchining dielektrik doimiyligi.
Formuladan ko’rinib turibdiki, E qancha katta bo’lsa, tortishuv kuchi shuncha kichik bo’ladi. Suvning dielektirik doimiyligi eng katta (E = 81 suv uchun).